Deze week stemt Wilders vóór de asielwetten, waarvoor hij nu juist úit de regering is gestapt: hoe de waanzin dit land regeert en manipuleert. Het geheugen is kort, dus een snelle reminder: op 11 juni, dat is nog geen maand geleden, verliet Wilders met slaande deuren het door hem opgetuigde kabinet. Waarom? Omdat de andere coalitiepartijen niet door de knieën gingen voor een even draconisch als racistisch in elkaar gefrommeld 10 punten asielplan.
Die 10 punten moesten de asielnoodmaatregelwetgeving aanvullen, dan wel vervangen. Terwijl die asielnoodmaatregelwetgeving bedacht was door… Wilders’ eigen keukenhulp Marjolein Faber.
Asielnoodmaatregelwetten
In plaats van opgelucht ademhalen en schoon schip maken, vochten de drie overgebleven coalitiezussen Van Vroonhoven (wie kent haar nog?), Van der Plas en Yesilgöz elkaar eerst de tent uit wie de asielerfenis van Faber mocht overnemen. Met als even absurdistisch als triest resultaat maar liefst drie (sic!) ministers voor asiel& migratie.
Vervolgens lanceerde de VVD het initiatief om de asielnoodmaatregelwetten met spoed door de Tweede Kamer te jassen. Precies datgene wat Wilders nu al maanden eiste, maar stuk liep, o ironie, op de onmacht en vooral onkunde van zijn eigen benoemde keukenhulp. De asielnoodmaatregelwetten zijn wanhopig onuitvoerbare, deels onrechtmatige want onwettelijke stukken, waarmee de Raad van State, de Raad van de Rechtspraak, de IND, de advocaten, het COA gehakt ban hebben gemaakt.
Ondanks dat, of misschien wel juist daarom (zo cynisch is politiek immers ook), stemt de Tweede Kamer deze week voor. En Wilders ook. Dus waar was die kabinetscrisis dan voor nodig? Inhoudelijk om niets. Maar inhoud doet er niet toe in de politiek: het gaat om de politiek. Dus wie er de baas is, of wil zijn.
“Nareis op nareis”
Precies dezelfde reden als de kabinetscrisis van 2023, op enkele dagen na exact 2 jaar geleden. Lijkt kort, maar in de politiek een eeuwigheid. Waar viel die regering van VVD/CU/D66/CDA over? Over asiel. Gezinshereniging om precies te zijn. De “nareis op nareis op nareis” leugen van Yesilgöz, die dankzij die leugen het lijsttrekkersstokje van Rutte mocht overnemen, de hand reikte aan de PVV (die Rutte, ere wie ere toekomt 12 jaar lang had geweigerd) en zo het eerste extreemrechtse kabinet in twee eeuwen Nederlandse democratie mogelijk maakte.
Het is niet het toch al besmeurde imago van smerige politiek dat hier, voor de zoveelste keer, dramatisch wordt geëxposeerd, dat doet de politiek haarzelf aan. Maar waar politici voor worden gekozen ligt al jaren stil: besluiten nemen over hoe het dramatisch en alsmaar groeiende woningtekort op te lossen, de alsmaar dramatisch wordende klimaatverandering kan worden gestopt, de ouders van de toeslagenaffaire eindelijk tegemoet worden gekomen, de boeren verlost worden van stikstofellende… al die maatschappelijk problemen die er werkelijk toe doen en die échte crisissen zijn. In tegenstelling tot asiel.
