Het is te triest en bizar voor woorden, maar daarom nog wel waar: doordat de viering van Keti Koti op 1 juli samenviel met het stemmen over de rigide asielwetgeving, wordt illegaliteit strafbaar, en zij die hulp bieden aan illegaal verblijvende vreemdelingen, zoals dat in politiek jargon heet, ook.
Hoe dat zo?
Een aantal Kamerleden van linkse partijen kozen er voor om de herdenking van de slavernij bij te wonen. Terecht. Historische gebeurtenis die een einde maakte aan het leed, de ketenen (letterlijk) en de ellende die slavernij tot gevolg heeft gehad. Tot op de dag vandaag. Veel organisaties hebben Keti Koti dan ook officieel als vrije dag aangemerkt.
Slavernij
Zo niet de Tweede Kamer. Die werkte ook op 1 juli, Keti Koti of niet, einde slavernij of niet. En om het nog erger te maken: uitgerekend deze 1ste juli stemde de Tweede Kamer over tientallen moties én amendementen van de asielwetgeving. Vooral om die nog rigider, nog racistischer, nog inhumaner, nog onwerkbaarder te maken dan ze al is. Waaronder voorstellen om illegaal verblijvende mensen te vervolgen, celstraffen op te leggen en hen die deze mensen helpen met soortgelijke detentie te bedreigen.
Die amendementen en moties zijn dus aangenomen: met 67 tegen en 72 stemmen voor. Het verschil zat hem exact in het aantal Kamerleden dat niet aanwezig kon zijn, omdat ze ervoor kozen om bij Keti Koti herdenkingen te zijn.
Is dat cynisch? Ja, heel erg. Want waren ze er wel geweest, dan was illegaliteit niet als crimineel gestemd, was hulp aan deze mensen gewoon geoorloofd (want humaan), waren statushouders niet als malafide onderhuurders bestempeld en hadden ze nog steeds de status van urgente woningzoekenden gehad (en dus niet veroordeeld tot jarenlang verblijf in een AZC), hadden en zo verder….
Asielwetgeving
Valt de Kamerleden die Keti Koti de voorkeur gaven boven asielwetgeving iets te verwijten? Natuurlijk niet. Ze deden wat al eeuwen had moet gebeuren: erkennen dat slavernij een mensonterende, op racisme gebaseerde weerzinwekkende waanzin was – waar de Hollandse koopmansgeest schaamteloos profiteerde. Vanzelfsprekend toont een parlementariër de eer aan de nazaten van hen die dat leed hebben gedragen.
Wat niet klopt is dat Keti Koti geen nationale vrije dag is. Zover gaan de excuses (van koning en premier) dus weer niet, en met een PVV’er als Kamervoorzitter hoeft niemand te verwachten dat de Tweede Kamer de moed heeft om Keti Koti werkelijk te eren zoals het hoort. En in plaats daarvan wetten aanneemt om, ook in de 21ste eeuw, het racisme in stand te houden. Datzelfde racisme dat ten grondslag ligt aan slavernij.
