De herdenkingen zijn achter de rug, alternatief of niet. Bevrijdingsdag zit erop. Over tot de orde van de dag. Wat dat betekent? Dat de vrome, soms wijze woorden tijdens het jaarlijkse intermezzo op de eerste dagen van mei, weer even snel vergeten worden als ze zijn uitgesproken.
‘In een wereld vol oorlog verliezen mensen elkaar uit het oog. Verliezen we mededogen, ook in Nederland.’ Dat was premier Schoof op 4 mei. De dag daarvoor weigerde zijn asielminister Faber een uitstapje voor jonge asielkinderen naar de Efteling. En eiste diens opperleider Wilders dat de bus hen niet naar Kaatsheuvel maar naar hun thuisland moest brengen.
Gaza
“Als wij denken aan alle mensen die werden vermoord om wie zij waren.” Schoof weer, in diezelfde toespraak. Daags daarop besluit het Israëlische kabinet, aangevoerd door van oorlogsmisdaden verdachte Netanyahu, de Gazastrook in te nemen, wat neerkomt op verdrijving en verdere uitroering van de Palestijnen die daar wonen. Gesteund door de Nederlandse regering, die weigert een standpunt in te nemen.
“In alle haat, vernietiging en ontmenselijking bleven moedige mensen de ander zien”, sprak Schoof op de Dam, omringd door kransen, stilte en een Kamervoorzitter die openlijk de omvolkingstheorie verkondigt en in zijn 4 mei redevoering Michiel de Ruyter adoreert – de zeeman die direct betrokken was bij slavenhandel. Over omvolking gesproken…
Tot zover de hypocrisie. Over tot de orde van de dag. Naar de werkelijkheid.
Crowdfunding asielkinderen
Bijvoorbeeld naar Aad Brinkman. Hij las het berichtje van Faber en ontstak in woede, zoals vele anderen. Maar Brinkman ging een stap verder. “Ben je ook het beleid van Minister Faber helemaal zat dan is dit kans om daar een keer mee te breken. Gun kinderen die in een AZC zitten een onvergetelijke dag uit naar de Efteling. Deze kinderen hebben geen idee wat de toekomst brengt en waarschijnlijk dromen ze allemaal van een gelukkige toekomst zonder agressie, geweld en oorlog of andere narigheid en willen ze nu het liefste zorgeloos kind zijn.”
De crowdfunding actie van Brinkman leverde binnen een etmaal 150.000 euro op. Dus zijn woede was niet alleen zijn woede, maar die van vele anderen. Zijn hart klopte niet alleen, maar dat van duizenden anderen, die ook hun portemonnee mee lieten praten.
Schoof riep op om “niet alleen te herdenken maar ook te overdenken wat dit in het hier en nu voor ons betekent.”
Aad Brinkman had die woorden niet nodig, en de duizenden en duizenden gulle gevers evenmin. Ze voegden daden bij woorden, maakten op een niet mis verstane wijze duidelijk wat medemenselijkheid betekent. Niet alleen in holle frasen op 4 mei, maar ook en vooral op alle dagen ervoor en erna.
